Samorząd Uczniowski pod opieką pani Eweliny Tuckiej- Ratyna , pani Janiny Tuckiej przy Szkole Podstawowej im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Telatynie wraz z pedagogiem specjalnym panią Sylwią Adamczuk i pedagogiem panią Agnieszką Dobrowolską zapraszają 2 października do włączenia się do akcji „Bądź empatyczny”. Tego dnia ubieramy się na żółto, czerwono lub pomarańczowo.
Według Marshalla Rosenberga empatia to “To umiejętność postawienia się w sytuacji drugiego człowieka i skierowanie uwagi wyłącznie na jego uczucia i potrzeby, bez mieszania ich z własnymi. Jest próbą zobaczenia świata oczami drugiego człowieka - bez oceniania czy podawania gotowych rozwiązań.
Przyjęcie tego rodzaju perspektywy na potrzeby i uczucia drugiego człowieka oznacza, że w centrum naszej uwagi znajdują się aktualne doświadczenia emocjonalne osoby z intencją ich zrozumienia bez oceniania, wyjaśniania, korygowania. Okazywanie empatii odbywa się przez empatyczne słuchanie i empatyczne mówienie.
Empatyczne słuchanie to takie bycie przy mówiącym, które daje mu możliwość wypowiedzenia się bez bycia ocenianym i analizowanym. Osoba mówiąca przy empatycznym słuchaczu doświadcza ulgi i zaczyna rozpoznawać i odkrywać swoje potrzeby ukryte za silnymi uczuciami czy zachowaniami (łzami, wrzaskiem, apatią czy bezsilnością). Mówiący zaczyna rozumieć siebie, a to sprawia, że odnajduję siłę, do tego, by stawić czoła trudnościom, z którymi się w danym momencie zmaga. Empatyczne słuchanie pomaga zrozumieć mówiącemu dlaczego płacze, krzyczy, czuje bezsilność, złość. A gdy już to rozumie, może zmienić to, co jest trudne w jego zachowaniu, może odkryć i rozwijać swoje wewnętrzne piękno.
Empatyczne mówienie to mówienie bez osądzania i dawania rad, chociaż bardzo często możemy mieć taką pokusę (wynikającą ze szlachetnych intencji). Bez diagnozowania, ustalania ciągów przyczynowo – skutkowych, wyjaśniających dlaczego nasz rozmówca czuje to, co czuje. To mówienie o uczuciach i ukrytych za nimi potrzebach, tych zaspokojonych wywołujących radość, szczęście i tych niezaspokojonych, które wywołały smutek, złość, doprowadziły do łez. To, co jest najważniejsze to mówienie o swoich uczuciach i potrzebach, i zgadywanie, domyślanie się uczuć i potrzeb tego drugiego.
W ciągu naszego życia mamy codziennie okazję doświadczania empatii ze strony osób w naszym otoczeniu i okazywania jej naszym rozmówcom. Empatyczne mówienie i słuchanie daje nam poczucie bliskości z rozmówcą/słuchaczem, pogłębia relacje, sprzyja ich trwałości, pomaga budować relacje społeczne dające satysfakcję przez rozwijanie kontaktu ze swoimi uczuciami i potrzebami oraz potrzebami innych. Na poziomie odbiorcy empatycznych komunikatów daje poczucie bycia rozumianym i akceptowanym, bycia ważnym dla rozmówcy.
A w jaki sposób empatia wpływa na rozwój kompetencji społecznych dzieci?
Dzieci uczą się, obserwując otoczenie. Często nie potrafią nazwać tego, co właśnie przeżywają. Obserwują rodziców, czy innych dorosłych w swoim otoczeniu i to jak oni radzą sobie ze swoimi emocjami. Nazywając emocje, które sam przeżywasz, empatycznie słuchając i mówiąc do swego dziecka, wspierasz jego rozwój emocjonalny i społeczny, pomagasz mu zrozumieć siebie samego, swoje uczucia, potrzeby i zaciekawić się drugim człowiekiem.
Samo patrzenie, czy słuchanie o tym, jak coś robić, często nie wystarcza. Dzieci opanowują umiejętności, po prostu robiąc to, czego chcą się nauczyć. Gdybyś tylko mówił/mówiła swoim dzieciom jak chodzić albo jeździć na rowerze, to pewnie do dziś by tego nie robiły. Jeśli chcesz, by twoje dziecko miało kontakt ze sobą i swoimi emocjami, pozwalaj mu je przeżywać.
Nie mów “nie płacz”, “nic się nie stało”, “nie boli”, „zdolny chłopak” czy “nie złość się”, „okłamałeś mnie”.
Powiedz „Widzę, że płaczesz, coś cię zasmuciło”, „Takie zadrapanie może boleć”, „Doceniono twoją pracę”, „Chciałbyś, aby okazywano ci szacunek a nie krytykowano”, „Chcę polegać na twoim słowie”, „Poczułeś złość nie mogąc wyrazić swojego zdania”.
W ten sposób pokazujesz, że zależy Ci, by słuchając tego, co mówi do ciebie usłyszeć je i zrozumieć jego potrzeby.
Jako rodzic jesteś obok, towarzyszysz dziecku, obserwujesz, mówisz co widzisz – bez osądów, czy interpretacji. Czasem dziecko mówi, że chce być samo, że masz sobie pójść. Wychodzisz, zaznaczając, że gdyby ciebie potrzebowało, to jesteś gotowa/gotowy być obok, gdy tego zechce.
Symbolem empatycznego słuchania i mówienia jest żyrafa.
BĄDŹ EMPATYCZNY, BĄDŹ ŻYRAFĄ!!!
